We pride ourselves on using whole ingredients, and I think it's the fat factor that elevates a scone beyond a biscuit. That and the little bit of love we put into each one {Dan Einstein} Scones już gościły na tym blogu, ale nie mogłam się oprzeć pokusie zamieszczenia ich jeszcze raz. Są pyszne na śniadanie w wolny dzień. Słodko-słone, chrupiące i lekkie. Kto jeszcze nie próbował, tego zachęcam. Dla mnie niezmiennie z dżemem (pomarańczowym albo agrestowym) lub miodem. Ale Mąż bez problemu traktuje je jak klasyczne pieczywo, któremu salami nie straszne. Tak czy inaczej, głównym bohaterem tego posta jest serce. Te korki zbierały się dość długo (nie pijemy aż tyle wina...), mozolnie (nienaturalne substytuty korków są okropne, ale pojawiają się coraz częściej) i z pomocą osób trzecich (gdy słyszałam pytanie: "Zbierasz te korki jeszcze, czy wyrzucić?"). Z założenia miały być literką (taką jak na przykład TU). Ale mam już własnoręcznie robione monogramy z morskich patyczków. Tymczasem przedwczoraj naszła mnie nagła i silna chęć ich natychmiastowego wykorzystania. Nawet nie chciało mi się drukować żadnego szablonu. Po prostu siadłam na kanapie, podłączyłam pistolet do kleju i... sklejałam. Może jest trochę 'kopnięte', niesymetryczne, ale i tak je lubię. Tym bardziej, że podobno prawdziwe piękno nie zawsze kryje się w symetrii... A korki będę zbierać nadal, żeby za pół roku móc znowu skleić kolejną ozdobę. Bo przecież... Jednego serca! tak mało! tak mało!